Склерата го формира најнадворешниот слој на окото, „белката на окото“, која може да се види однадвор околу зеницата и ирисот. Затоа се нарекува и бела мембрана на окото. Наречена „склера“ на латински, склерата го штити окото од надворешни влијанија и обезбедува одржување на својата форма.

Склерата е растегната од интраокуларниот притисок и го опфаќа речиси целото очно јаболко. На површината на окото, таа се спојува со проѕирната рожница и се отвора на задната страна кај оптичкиот нерв. Понатаму, очните мускули што го движат окото се прикачуваат на склерата. Белата склера овозможува препознавање на движењето на очите и насоката на погледот кај луѓето - што ја прави важна компонента на невербалната комуникација.